Cóż, niezły slasher lecz z niewykorzystanym potencjałem. Oczywiście były to lata kiedy ten podgatunek dopiero się kreował, można jedynie podziękować Lynchowi za wkład w jego rozwój tym filmem. Widać w Prom Night nawiązania do kilku horrorów, najbardziej chyba jednak do "Carrie" (głównie samą fabułą ale nie tylko) jak i do "Halloween" (nie trudno zauważyć inspiracje Lyncha Carpenterem). Co mi się podobało? Klimat (nie tak "gęsty" jak, bym sobie tego życzył, ale wciąż bardzo dobry, co sprawia, że film mimo wad dobrze się ogląda, czuć w nim te lata 80-te), starania reżysera o nieprzewidywalność i zwroty akcji (wyjaśnienie tego, kto był mordercą dopiero w samej końcówce filmu), niezły finał, scena z obciętą głową, kreacja mordercy (jego kostium, broń, szybkość) i niezła muzyka. Pochwalić muszę też scenę ucieczki jednej z bohaterek przed mordercą - wyjątkowo długiej ale dobrze zrealizowanej. Z drugiej strony dobrej, typowo horrorowej muzyki brak w scenach morderstw. Swoją drogą sceny te są dosyć słabo zrealizowane - brak w nich odpowiedniego napięcia i zdecydowanie odwagi, co sprawia, że horror poza rzadkimi wyjątkami jest dość lekki. Jest sporo scen, które się dłużą. Można było też lepiej wykorzystać kilka pomysłów, które Lynch zaprezentował w pierwszej połowie filmu. Chociażby te telefony od mordercy... Swoją drogą można zauważyć, że film mógł być dobrą podstawą pod Krzyk Wesa Cravena. Warto powiedzieć o dobrych rolach Jamie Lee Curtis i Leslie Nielsena. Moja ocena: 6/10.